Hoe herken je schelpdieren?
de lecture - mots
In dit artikel zullen we leren de 12 verschillende schelpen te identificeren die het meest aanwezig zijn op onze stranden. Sommige zijn goed bekend bij het grote publiek, terwijl andere complexe namen hebben en zeldzamer zijn. Ontdek tussen zandkorrels en zeealgen de diversiteit van onze Franse kusten en de stranden van de wereld!
De schimmel
Het is een van de meest gecultiveerde tweekleppige dieren aan onze kusten. Ondanks hun voortplantingsgemak en uitstekende voedingskwaliteiten kunnen ze gevaarlijk zijn omdat ze tijdens de waterfiltratie algen of giftige stoffen vasthouden. Om dit te voorkomen houden mosselkwekerijen de mosselen die ze vervolgens op de markt brengen een aantal dagen in schoon water.
Patella Vulgata
Ook bekend als de Chinese hoed , is de schelp heel gebruikelijk aan onze kusten en kustlijn. De weekdieren klampen zich met hun gespierde zuignappen vast aan de rotsen. Als ze worden verstoord, sluiten ze zich tegen het oppervlak waaraan ze vastzitten en alleen door ze met een harde klap te breken, kunnen ze worden gescheiden. Verschillende soorten variëren enigszins in grootte. Ze worden weinig gewaardeerd bij het koken en worden gebruikt als visaas.
De netvormige val
Eén van de meest actieve plunderaars aan onze kusten. De schelp is zeer herkenbaar aan zijn lange slurf waarmee hij het spoor van dode dieren langs de kusten volgt, waar je vaak talrijke exemplaren het lijk van een vis ziet verslinden. Het is meestal bedekt met algen, waardoor het met de bodem wordt verward en onzichtbaar wordt. Dankzij de bijzondere vorm en natuurlijke schoonheid worden schelpen gebruikt om prachtige sieraden te ontwerpen. Hier is bijvoorbeeld een ketting van natuurlijke schelpen gemaakt met de schelp van dit weekdier.
De Donax Trunculus
Ze voeden zich door het water te filteren op micro-organismen, waardoor ze erg gevoelig zijn voor vervuiling of drastische veranderingen in het water. Ze zijn klein van formaat en hebben een grote gastronomische waarde, maar hun populaties zijn zeldzaam. Ze worden alleen aangetroffen in enkele Galicische estuaria, in kleine gebieden van de Middellandse Zee en vooral in Cádiz en Huelva (in Spanje).
De Solenoidea (Messen)
Zeer gewaardeerd om zijn vlees, lijkt de schaal van de messen (er zijn twee soorten aan onze kusten) op het handvat van een scheermes , vandaar hun naam. Ze leven begraven in de kuststrook. De schaal is uiterst kwetsbaar en daarom moet er bij het oogsten bijzondere aandacht aan worden besteed. Het wordt gevonden in de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan.
De Sint-Jacobsschelp
Terwijl Sint-Jakobsschelpen een holle schaal (onderste schaal) en een platte schaal (bovenste schaal) hebben, hebben Sint-Jakobsschelpen een holle schaal met gegroefde ribben. De bijzondere vorm van de tweekleppige soort maakt allerlei artistieke creaties mogelijk. In DIY (zelfgemaakte tutorials) gebruiken we vaak Sint-Jakobsschelpen voor decoratieve elementen . De verf en lijm hechten gemakkelijk na het schuren van de schaal. Een bijzonder geslaagde creatie is de fraaie veelkleurige ketting !
De maagdenpalm
Het is een maagdenpalm die door wetenschappers zeer wordt gewaardeerd omdat hij de vervuiling en veranderingen in het water kent , terwijl hij in zijn lichaam de nieuwe elementen verzamelt die in de zee terechtkomen en een cruciale rol speelt bij het beperken van de uitzetting van algen waaruit hij zich voedt. Het is op deze algen, voornamelijk die van het geslacht Fucus, dat ze eten of hun eieren leggen.
De Stekelige Murex (Bolinus brandaris)
Tot voor kort was de Bolinus onder de naam Murex een ander dier met een karakteristiek schild door zijn stekels en zijn lange sifonkanaal. Murex, zeer gewaardeerd om hun smaak, werd in de oudheid gebruikt om paarse pigmenten te extraheren waarmee kleding werd geverfd. Ze worden gevonden in de Middellandse Zee en hebben meestal zes of zeven torens.
De grijze mossel (Ruditapes decussatus)
De meest populaire mossel, niet alleen vanwege zijn buitengewone smaak , maar ook omdat hij het langst buiten water leeft, waardoor hij gemakkelijker op de markt kan worden gebracht. Fijne horizontale en verticale lijnen tekenen een onregelmatig raster op hun schaal, waardoor ze zich onderscheiden van andere soorten van hetzelfde geslacht.
De witte kokkel (Cardium edule)
Ze leven in zandbanken, waar ze zich voeden met kleine micro-organismen die het water filteren. In tegenstelling tot andere koffers zijn ze zeer stevig en bestand tegen extreme omgevingsomstandigheden. Ze groeien snel, maar zijn van korte duur, meestal niet langer dan drie jaar.
De Bolma Rugosa
Een van de vele ruwe schelpen die op onze stranden en kusten voorkomen. Het is een dier dat beginnende verzamelaars over het algemeen in verwarring brengt, omdat ze twee delen van zijn lichaam voor verschillende dieren aanzien. Samen met de schaal heeft de ruwe bovenkant een kalkhoudend operculum (of deksel) met een gemarkeerde spiraal waardoor het lijkt op de schaal van een ander dier, het oog van Sint Lucia .
Platte oester (Ostrea edulis)
De soort die het meest gewaardeerd wordt om zijn smaak en om zijn vermogen om binnenin parels te produceren. De parels zijn niets anders dan een beschermende reactie tegen een extern element dat zich afzet in de kleppen, tussen de mantel en de schaal. Ze worden tot 80 meter diep aangetroffen. Ze kunnen tot 10 cm groot worden, hun rechterklep is vlak en de linker is bol.
